The Essence of the Constitutional Requirement on the Establishment of Taxes, Duties, and other Mandatory Payments in Accordance with the Law
This article examines the constitutional and human rights dimensions of tax obligations in the Republic of Armenia, focusing on Article 60(8) of the 2015 Constitution, which integrates the obligation to pay taxes, duties, and other mandatory payments into the provision on the right to property. The...
Uložené v:
| Vydané v: | Bulletin of Yerevan University C: Jurisprudence Ročník 16; číslo 1(42); s. 49 - 55 |
|---|---|
| Hlavný autor: | |
| Médium: | Journal Article |
| Jazyk: | English |
| Vydavateľské údaje: |
30.07.2025
|
| ISSN: | 1829-4561, 2738-2605 |
| On-line prístup: | Získať plný text |
| Tagy: |
Pridať tag
Žiadne tagy, Buďte prvý, kto otaguje tento záznam!
|
| Shrnutí: | This article examines the constitutional and human rights dimensions of tax obligations in the Republic of Armenia, focusing on Article 60(8) of the 2015 Constitution, which integrates the obligation to pay taxes, duties, and other mandatory payments into the provision on the right to property. The analysis reveals a legal transformation: whereas previous constitutions treated taxation as a standalone civic duty, the 2015 Constitution reframes it as a legitimate restriction on property rights. Through a doctrinal analysis of Constitutional Court jurisprudence—particularly Decisions ՍԴՈ-753 (2008), ՍԴՈ-816 (2009), ՍԴՈ-1142 (2014), and ՍԴՈ-1436 (2018)—the article clarifies the principle of legality as applied to taxation. The Court has consistently ruled that both the types of taxes and their constituent elements (e.g., taxable base, rates, and scope) must be defined exclusively by law, not by sub-legislative acts. The article further compares Armenian constitutional standards to the European Court of Human Rights’ interpretation of Article 1 of Protocol No. 1 to the European Convention on Human Rights. It emphasizes that taxation, while an interference with property rights, is permissible when it is lawful, pursues a legitimate public aim, and satisfies the requirement of proportionality. A practical case study on cadastral valuation illustrates how delegating key components of tax determination (e.g., zoning boundaries) to government decisions violates the principle of legality and may lead to unconstitutional interference with property rights. Ultimately, the article concludes that to be valid, tax obligations must be clearly and comprehensively grounded in legislation, ensuring legal certainty, predictability, and compliance with constitutional and international human rights standards
Հոդվածում վերլուծվում են Հայաստանի Հանրապետությունում հարկային պարտավորությունների սահմանադրական և մարդու իրավունքներին առնչվող հարթությունները՝ կենտրոնանալով ՀՀ Սահմանադրության 60-րդ հոդվածի 8-րդ մասի վրա, որով հարկեր, տուրքեր, այլ պարտադիր վճարներ կատարելն ամրագրված է ոչ միայն որպես սահմանադրական պարտականություն, այլև որպես սեփականության իրավունքի սահմանափակում և միջամտություն այդ իրավունքին: Նշվածը, անշուշտ, առավել լիարժեք է համապատասխանում այդ պարտականության բովանդակությանը: ՀՀ սահմանադրական դատարանի պրակտիկայի, մասնավորապես՝ ՍԴՈ-753 (2008), ՍԴՈ-816 (2009), ՍԴՈ-1142 (2014) և ՍԴՈ-1436 (2018) որոշումների վերլուծության արդյունքում կատարվում է եզրահանգում այն մասին, որ օրինականության սահմանադրական սկզբունքի համատեքստում ոչ միայն հարկերի տեսակները և դրանց վճարման կարգը, այլև հարկի բոլոր բաղադրատարրերը (օրինակ՝ հարկման բազան, հարկման օբյեկտը և այլն) պետք է սահմանված լինեն բացառապես օրենքով: Այլ կերպ ասած՝ ցանկացած իրավանորմ, որը կարող է հանգեցնել անձի հարկային պարտավորության ծավալի փոփոխությանը, պետք է սահմանված լինի օրենքով: Հոդվածում նաև համեմատական վերլուծության է ենթարկվում Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի պրակտիկան և կատարվում է եզրահանգում, ըստ որի՝ հարկերի, տուրքերի և պարտադիր այլ վճարների սահմանումը՝ որպես սեփականության իրավունքի սահմանափակման ձև, կարող է առերևույթ գնահատվել որպես իրավաչափ միայն այն պարագայում, երբ այն նախատեսված է բացառապես օրենքով, համապատասխանում է որոշակիության սկզբունքին, ինչպես նաև հետապնդում է իրավաչափ նպատակ և ունի արդարացի հիմնավորում: Հոդվածում հողամասերի կադաստրային արժեքների որոշման պրակտիկ օրինակով նաև ցույց է տրվում, թե ինչպես է հողամասերի տարածագնահատման գոտիները սահմանելու լիազորությունը կառավարությանը վերապահելը խախտում օրինականության սկզբունքը և հանգեցնում սեփականության իրավունքի ոչ իրավաչափ միջամտության:
В настоящей статье рассматриваются конституционные аспекты налоговых обязательств в Республике Армения, в контексте статьи 60(8) Конституции 2015 года, которая трактует обязанность уплаты налогов, пошлин и иных обязательных платежей как ограничение права собственности. В результате анализа выявляется правовая трансформация: если в предыдущих редакциях Конституции налоговые обязательства рассматривались как гражданская обязанность, то в Конституции 2015 года они приобрели статус ограничения права собственности. Посредством доктринального анализа решений Конституционного суда, в частности ՍԴՈ-753 (2008), ՍԴՈ-816 (2009), ՍԴՈ-1142 (2014) и ՍԴՈ-1436 (2018), раскрывается применение принципа законности в налоговой сфере. Суд последовательно утверждает, что как типы налогов, так и их составляющие элементы должны определяться исключительно законом. В статье также проводится сопоставление армянских конституционных норм с практикой Европейского суда по правам человека в рамках статьи 1 Протокола № 1 к Европейской конвенции. Налогообложение, как вмешательство в право собственности, признается допустимым при условии его законности, легитимной цели и пропорциональности. Пример из практики – порядок расчета кадастровой стоимости – показывает, что делегирование полномочий по определению элементов налогового обязательства подзаконным актам может привести к нарушению Конституции. В заключение делается вывод, что налоговые обязательства будут соответствовать Конституции и международным стандартам прав человека, если они четко и исчерпывающе урегулированы законом и обеспечивают правовую определенность. |
|---|---|
| ISSN: | 1829-4561 2738-2605 |
| DOI: | 10.46991/BYSU.C/2025.16.1.049 |